دهی است ازبخش سنجابی شهرستان کرمانشاهان. واقع در 11/5هزارگزی جنوب کوزران. سکنۀ آن 120 تن می باشد. راه آن تابستان اتومبیل رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)
دهی است ازبخش سنجابی شهرستان کرمانشاهان. واقع در 11/5هزارگزی جنوب کوزران. سکنۀ آن 120 تن می باشد. راه آن تابستان اتومبیل رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)
دهی است از بخش میان کنگی شهرستان زابل. واقع در 5هزارگزی جنوب باختری ده دوست محمد. سکنۀ آن 118 تن می باشد. آب آن از رود خانه هیرمند است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)
دهی است از بخش میان کنگی شهرستان زابل. واقع در 5هزارگزی جنوب باختری ده دوست محمد. سکنۀ آن 118 تن می باشد. آب آن از رود خانه هیرمند است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)
دهی است از دهستان بالا بخش شهرستان نهاوند. واقع در 10هزارگزی جنوب نهاوند و 4 هزارگزی جنوب باختری راه شوسۀ نهاوند به ملایر، با 430 تن سکنه. آب آن از چشمه و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)
دهی است از دهستان بالا بخش شهرستان نهاوند. واقع در 10هزارگزی جنوب نهاوند و 4 هزارگزی جنوب باختری راه شوسۀ نهاوند به ملایر، با 430 تن سکنه. آب آن از چشمه و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)
امام زاده ای است در شهر آمل مازندران، واقع در محلۀ گرجی که بسیار مورد احترام است. سلسلۀ نسب وی ابراهیم بن امام موسی کاظم بن ابوجعفر بن محمدتقی بن امام رضا است. (از ترجمه سفرنامۀ مازندران و استراباد رابینو، ص 61 و 63). و رجوع به همین کتاب شود
امام زاده ای است در شهر آمل مازندران، واقع در محلۀ گرجی که بسیار مورد احترام است. سلسلۀ نسب وی ابراهیم بن امام موسی کاظم بن ابوجعفر بن محمدتقی بن امام رضا است. (از ترجمه سفرنامۀ مازندران و استراباد رابینو، ص 61 و 63). و رجوع به همین کتاب شود
دهی است از دهستان کنار رود خانه شهرستان گلپایگان، واقع در 9 هزارگزی شمال گلپایگان، کنار راه شوسۀ خمین به گلپایگان. در جلگه واقع شده و گرمسیر است. 17 تن سکنه دارد. آب آن از قنات تأمین میشود. محصولش غلات و لبنیات و شغل اهالی زراعت و گله داری است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)
دهی است از دهستان کنار رود خانه شهرستان گلپایگان، واقع در 9 هزارگزی شمال گلپایگان، کنار راه شوسۀ خمین به گلپایگان. در جلگه واقع شده و گرمسیر است. 17 تن سکنه دارد. آب آن از قنات تأمین میشود. محصولش غلات و لبنیات و شغل اهالی زراعت و گله داری است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)